Dial and DeRosa (US) tiltle: Keep Swingin' music: Jazz release date: january 19, 2024 label: Outside in Music promotion: Lydia Liebman Promotions © Rootsville 2024

Outside In Music is verheugd de release van Keep Swingin’ op 19 januari 2024 aan te kondigen, een nieuw gezamenlijk project onder leiding van de beroemde pianist Garry Dial en de stoere arrangeur-drummer Rich DeRosa. Keep Swingin’ is een eerbetoon aan de grote jazzpedagoog Charlie Banacos, wiens pedagogie de afgelopen vijftig jaar talloze jazzmuzikanten heeft beïnvloed. Keep Swingin’ wordt uitgebracht als een verzameling van 10 nummers van de muziek van Banacos, opnieuw bedacht en opnieuw gearrangeerd door Dial en DeRosa. Het wordt uitgevoerd door enkele van de meest getalenteerde toegewijden en vrienden van Banacos, waaronder Mike Stern, Jeff Berlin, Jerry Bergonzi, Wayne Krantz en nog veel meer. Als aanvulling op het album staat een prachtig boek van 100 pagina's met de persoonlijke anekdotes, foto's, artistieke weergaven en meer van Charlie's studenten. Het boek bevat bijbehorende QR-codes per melodie, per hoofdstuk.

Het is geen understatement om Charlie Banacos een Jedi Master of jazz te noemen. Hij was pianist, componist, auteur en pedagoog, maar hij was veel meer dan de som van die delen. De visionaire Banacos bedacht meer dan 100 studierichtingen voor improvisatie en compositie, variërend van ‘Intervallics’ tot ‘Tetratonics’ en ‘Superimpositions’ tot ‘Bitonal Pendulums’ – die allemaal de hoekstenen werden van het lexicon van de jazzeducatie. Door de jaren heen omvatten zijn studenten en muzikale medewerkers leidende lichten van violist Regina Carter tot pianist Marilyn Crispell tot gitarist Mike Stern.

Banacos stierf op 8 december 2009, na een korte periode van kanker. Hij was 63. Laat deze partituur tegen het einde van deze kostbare release niet vervagen - laat hem crescendo worden. Want zolang jazzliefhebbers Banacos blijven ontdekken, zal hij nooit sterven. Wat een eeuwige uitspraak, uit een wolkenlandschap op de cover, misschien wel de hemel weerspiegelend: Keep Swingin’.

De raadsman van Banacos is opgenomen in talloze boeken, video’s, clinics, lezingen en cursussen – bij instellingen variërend van Boston’s Berklee College of Music en New England Conservatory of Music tot New York’s New School en Manhattan School of Music. Zijn studenten hebben opnames gemaakt met Duke Ellington, Miles Davis, Chick Corea, Joe Henderson, Dizzy Gillespie – en nog veel meer. En onder degenen die onder zijn hoede zijn en gewoon op de hoogte zijn, is Banacos een legendarisch figuur – een beoefenaar en onderwijzer met uiterste voorzichtigheid, ijver en inzicht. “Toegewijde leraren die omgaan met getalenteerde en ijverige studenten cultiveren uiteindelijk de volgende generatie makers en leraren”, verklaart componist en arrangeur Rich DeRosa in Keep Swingin' – een zelfbenoemd “album met liedjes dat ook een boek is”, als eerbetoon aan Banacos en zijn nalatenschap.

Garry Dial cureerde Keep Swingin’ samen met arrangeur Rich DeRosa – en het bleek een weelderig, multimediaal eerbetoon aan deze onbetwistbare titan. Zowel in print als op plaat bevat Keep Swingin’ een zorgvuldig geselecteerde selectie van 10 Banacos-nummers, van ‘Great Awakening’ tot ‘Bernie Burnola’ tot ‘Pluto Language’. Het album bevat een blazerssectie bestaande uit trompettist en flugelhornist Nick Marchione, altsaxofonist en fluitist Andrew Gould, tenorsaxofonist en fluitist Chris Oatts, trombonist Ryan Keberle en baritonsaxofonist Gary Smulyan.

Keep Swingin’ trapt af met het titelnummer, gearrangeerd door DeRosa en met Dial, altsaxofonist Dick Oatts en trompettist Terell Stafford. “Rich en ik besloten dicht bij de exacte vorm van de 12-maten blues te blijven – de noten, harmonie en ritme van Charlie’s originele ‘Funky Blues’”, schrijft DeRosa. ‘Het schema is geschreven voordat we de solisten kozen.’ Zoals hij vervolgt, waren Oatts en Stafford “de perfecte combinatie om de hitlijst tot leven te brengen… dit is een geweldige opener.”

Na ‘Keep Swingin’’ volgt ‘The Great Awakening’ – opnieuw bedacht door elektrische bassist Joe Hubbard, die als solist optreedt naast elektrische gitarist Wayne Krantz. “Luister naar Joe’s prachtige rubato-introductie die in een aanstekelijke diepe funk-pocket terechtkomt”, schrijft Dial. “Deze groove geeft zowel Joe als Wayne de perfecte achtergrond om niet alleen hun virtuositeit te tonen, maar ook hun melodieuze en fantasierijke verhalen.” “The Bat Cave” bevat solisten in pianisten Gerard D’Angelo, Garry Dial, baritonsaxofonist Gary Smulyan en drummer John Riley.

Zoals Dial uitlegde, stelde D'Angelo hem in zijn tienerjaren voor aan Gary Smulyan - en door een muzikale verwantschap werden ze snelle vrienden. Zoals Dial schreef, speelde Smulyan op dat moment alt, maar schakelde binnen korte tijd over op de bariton en sloot zich aan bij de band van Woody Herman. ‘Zijn unieke stem van jongs af aan heeft generaties jonge, opkomende saxofonisten geïnspireerd’, beweert hij, en voegt eraan toe: ‘Ik heb Charlies blues opnieuw vormgegeven in een hitlijst waarin we alle drie te zien zijn.

Wat ‘Pine Needles’ betreft, roept Dial de gitarist uit, de onnavolgbare Mike Stern. “Behalve dat hij een van de grootste jazzgitaristen aller tijden is, is Mike Stern een zeer genereus en hartelijk persoon”, schrijft hij. ‘Ik dank je, Mike, dat je zo vriendelijk bent en dat je me helpt de erfenis van Charlie voort te zetten.’ “Ik heb de blues van Charlie opnieuw bedacht tot een achtste nummer met Mike in de hoofdrol”, vervolgt hij. “Door te transponeren in mineur, frasen te verlengen en enkele harmonische en melodische secties toe te voegen, probeerde ik een gevoel van ‘Pine Needles’ vast te leggen in de herfst van een dag in New England.”

‘The Mummy’s Curse’ eiste de talenten op van tenorsaxofonist Jerry Bergonzi en zijn kwintet: ‘Charlie hield van Jerry Bergonzi. Hij sprak de hele tijd over hem. Ze kwamen samen tijdens het oefenen en spelen”, schrijft Dial. “Jerry is altijd een held voor mij geweest, een geweldige speler, leraar en vriend.” Rich arrangeerde de vijf hoorns en de ritmesectie,” vervolgt hij, “en voegde precies de juiste hoeveelheid figuren en structuur toe, maar gaf toch de vrijheid om de solisten echt te horen.”

Voor ‘Bernie Burnola’ heeft Dial de blues van Banacos opnieuw vormgegeven als een samba van 16 maten, en voor ‘A-440’ ‘arrangement en voegde bas-grootste Jeff Berlin een zeer persoonlijke intermezzo-sectie toe aan Charlie’s funky blues. En binnen ‘Nero’ ‘vond ik het leuk om Charlie’s melodie te verlengen en nieuwe harmonie toe te voegen die uiteindelijk een vorm van 28 maten werd’, voegt Dial toe. “De schoonheid van deze melodie was erg inspirerend om te spelen.”

De brug van ‘Pluto Taal’ maakt gebruik van een 3/4 ritme genaamd Mazouka (of Mazouk), een gecreoliseerde versie van de Europese Mazurka, aangepast door tot slaaf gemaakte Afrikanen op de eilanden Guadeloupe en Martinique. “Het duurde even voordat ik vertrouwd raakte met het exotisch betoverende ritmische ostinatopatroon in Victor’s bewerking van Charlie’s blues”, schrijft DeRosa. “Als arrangeur voor de blazerssectie heb ik nieuwe melodielijnen toegevoegd, zodat de luisteraar de maatlijn wat gemakkelijker kan vinden.” Wat het afsluiter 'Pelaghia' betreft: 'Charlie schetste dit klassieke stuk met twee piano's en plakte de schets als een storyboard op de muren van zijn kantoor, liefdevol bekend als 'de vleermuizengrot'', schrijven Charlie's vrouw en dochter, Margaret en Barbara. Banaco's.

tracks:

1. Keep Swingin’ (feat. Garry Dial, Terell Stafford and Dick Oatts)
2. Great Awakening (feat. Wayne Krantz and Joe Hubbard)
3. The Bat Cave (feat. Gerard D’Angelo, Garry Dial, Gary Smulyan and John Riley)
4. Pine Needles (feat. Mike Stern and Garry Dial)
5. Mummy’s Curse (feat. Jerry Bergonzi)
6. Bernie Burnola (feat. Helio Alves, Anne Drummond, Paulo Levi, Mauricio Zottarelli)
7. A-440 (feat. Jeff Berlin)
8. Nero (feat. Garry Dial and Jay Anderson)
9. Pluto Language (feat. Dick Oatts, Victor Provost, Anne Drummond, Mauricio Zottarelli)
10. Pelaghia (feat. Margaret and Barbara Banacos)